loading...
พี่สะใภ้ตีลูกฉันด้วยเหตุผลเล็กน้อย ฉันกับแม่สามีก็ด่าว่าเธอยกใหญ่! แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เธอทำฉันกลับรู้สึกผิด...
พี่สะใภ้ของฉันอายุไม่น้อยแล้ว บนหัวเริ่มมีผมขาวและใบหน้าก็มีริ้วรอยไม่น้อยเลย พี่ชายเสียชีวิตไปเมื่อ 3 ปีก่อน พี่สะใภ้ก็เลยเข้มงวดกับลูกๆทั้งสองมาก ตอนนี้หลานชายอยู่ปี 2 ส่วนหลานสาวก็ทำงานส่งเสียน้องเรียน ทั้งสองเป็นเด็กดี แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่สะใภ้ถึงกลายเป็นคนที่ทำงานบ้านเยอะที่สุด ทำอะไรก็ต้องให้เหมาะสม แต่ผ่านวันนั้นที่เธอดึงหูลูกชายฉันเพื่อสั่งสอน ฉันก็เลยเข้าใจสาเหตุ
ฉันกับสามีแต่งงานค่อนข้างช้า แถมทำงานกันอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ลูกชายฉันก็ได้ พี่สะใภ้กับแม่สามีช่วยดูแลให้ เพราะว่าทำงานอยู่นอกบ้านเกือบตลอดเวลา ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้าน แต่ช่วงเดือนก่อนเป็นช่วงที่งานน้อย สามีฉันคนเดียวก็ดูไหว ฉันก็เลยอยู่บ้าน วันนั้นเป็นตอนบ่ายช่วงปิดเทอม พี่สะใภ้ดึงหูลูกชายชั้นป.3 ของฉันมาตี แล้วก็ดุ ปากก็ถามลูกชายฉันว่าจะกล้าทำอีกมั้ย? วันนี้ป้าจะสอนแกต่อหน้าแม่นี่แหล่ะ ลูกชายฉันถึงกับสะดุ้ง
loading...

ม…" ดูเหมือนว่าลูกชายจะกลัวอะไรอยู่ เขาเงียบไปนานแล้วว่า "ผมเอารองเท้าเน่าๆไปทิ้งไว้ในห้องน้ำ คราวหน้าผมจะไม่ทำอีกแล้ว…" "แล้วเมื่อก่อนคุณป้าเคยตีหนูมั้ยครับ" นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นพี่สะใภ้ตีลูกก็เลยอยากถามให้ละเอียด จากคำตอบของลูกทำให้ฉันรู้ว่า บางทีพี่สะใภ้ก็จะตีแก เมื่อแกทำผิด โดยเฉพาะเวลาโดนครูตำหนิ ฉันถามลูกต่อว่า แกเกลียดป้ามั้ย ที่ป้าตีแก ลูกชายตอบว่าไม่ ป้าไม่ค่อยตี จะดุซะมากกว่าเมื่อเห็นลูกชายที่ถึงแม้จะโดนตีก็ยังเคารพพี่สะใภ้อยู่ ในใจฉันก็รู้สึกผิดที่เมื่อกี้ว่าเธอไป เมื่อถามลูกเสร็จ ก็พอดีกับที่พี่สะใภ้และแม่สามีทะเลาะกันเสร็จ เรื่องราวก็ผ่านไป เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็น พี่สะใภ้ก็ต้องไปล้างจาน ไปซักผ้า ฉันรู้สึกละอายใจ ก็เลยเข้าไปช่วย แต่พี่สะใภ้ก็ไม่ยอมให้ช่วย บอกว่าเรื่องเล็กๆเธอคนเดียวก็ทำได้ หลังจากนั้นฉันก็ไปเล่นไพ่บ้านเพื่อน พอกลับมาถึงบ้าน ก็พบสิ่งละเอียดอ่อนที่ทำให้ฉันซาบซึ้ง พี่สะใภ้กำลังห่มผ้าให้ลูกชายฉัน น้ำตาฉันซึมโดยไม่รู้ตัว ฉันยืนแอบอยู่นอกประตูไม่พูดอะไร รอจนเธอเดินออกมา ฉันก็เลยจูงมือเธอออกมาคุยกัน แล้วก็ขอโทษเธอ เธอว่าเรื่องเล็ก แล้วก็กลับห้องไปนอน ต่อมาฉันถึงได้รู้ว่า หลังจากฉันออกไปเล่นไพ่ แม่สามีก็ด่าว่าพี่สะใภ้อีกรอบ แถมพ่อสามีก็ว่าว่าทำไมไม่ซื้อเบียร์มาใส่ไว้ในตู้เย็นทั้งๆที่เห็นว่าหมดแล้ว ที่แท้พ่อแม่สามีก็เรียกร้องให้พี่สะใภ้ทำนู่นนี่มากเกินไป ทำให้เธอต้องอดทนอดกลั้น และทุกอย่างกลายเป็น "ความเคยชิน" ลองคิดดูถ้าวันนึงพี่สะใภ้ย้ายออกจากบ้านไป ไม่มาคอยดูแลพ่อแม่สามี พวกท่านจะหาใครมาดูแล? ฉันหรอ? ฉันคงทำได้แต่คงไม่อดทนเหมือนพี่สะใภ้แน่ๆ
loading...
ข้อมูลจาก :thethainews.net/2017/03/blog-post_136.html
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น